الْإِیمانُ فِی الْقُرْآنِ
یکی از نام‌های امیرالمؤمنین علی‌علیه السلام در قرآن، ایمان است که به کنایه از آن حضرت تعبیر شده؛ چنان‌که حضرت امام باقرعلیه السلام در مورد آیه شریفه «وَمَنْ یکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ» فرمود:
«اَلْإِیمانُ فِی بَطْنِ الْقُرْآنِ عَلِی بْنُ أَبِی طالِبٍ، فَمَنْ کَفَرَ بِوِلایتِهِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ»
«مراد از ایمان در قرآن کریم، علی بن ابی‌طالب است، هرکس به ولایت او کافر شود تمام اعمالش نابود می‌شود».
در حدیثی دیگر از ابن عباس نقل شده که گفته: برای علی بن ابی‌طالب علیه السلام نام‌های زیادی است که مردم خبر ندارند. گفتیم: کدام نام است؟ گفت: از جمله اینکه خدای تعالی در قرآن کریم او را «الایمان» نامیده و فرموده:
«وَمَن یکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ»؛
«و هرکس انکار کند آنچه را باید به آن ایمان بیاورد، اعمال او تباه می‌گردد، و در سرای دیگر، از زیان‌کاران خواهد بود»
📚 سوره مبارکه ی مائده، آیه 5
بحارالانوار، ج 35، ص 348
