احمد بن اسحاق گوید: بر امام حسن عسکرى علیه السلام وارد شدم و مى خواستم از امام بعد از او سوال کنم . امام علیه السلام قبل از سوال من فرمود: اى احمد بن اسحاق ! خداوند زمین را از زمان خلقت آدم تا روز قیامت از وجود حجت خالى نمى گذارد و به وسیله اوست که بلا را از اهل زمین دور مى گرداند، باران مى بارد و برکات زمین ظاهر مى شود.
عرض کردم : یابن رسول اللّه : امام بعد از شما کیست ؟

امام علیه السلام با عجله برخاست و داخل اتاق دیگر شد و در حالى که بچه سه ساله اى که همانند ماه شب چهاردهم زیبا بود را بر دوش داشت بازگشت و فرمود: اى احمد اگر نزد خداوند و ما داراى ارزش و مقامى نبودى فرزندم را به تو نشان نمى دادم ، او هم نام رسول اللّه صلى اللّه علیه و آله است که زمین را پر از قسط و عدل مى کند همانا گونه که پر از ظلم و جور شده است .
اى احمد! مثل او در این امت مثل حضرت خضر علیه السلام و ذوالقرنین است . به خدا قسم غیبتى مى کند که هر کس جز آنکه خداوند او را بر امامتش ثابت و استوار و استوار نگاه داشته است و توفیق دعا براى تعجیل در فرج او داده است از اعتقاد به او منحرف مى گردد.
عرض کردم : مولاى من ! آیا نشانه هاى دارد که قلبم به آن مطمئن شود؟
در این هنگام کودک سه ساله با زبان فصیح عربى گفت : انا بقیه اللّه فى ارضه و المنتقم من اعدائه .
من بقیه اللّه در زمین و انتقام گیرنده از دشمنان خدا هستم .
احمد بن اسحاق گوید: من در حالى که بسیار خوشحال بودم از محضر امام علیه السلام خارج شدم و روز بعد خدمت او رسیدم و عرض کردم : از لطفى که دیروز به من کردید بسیار مسرور شدم ، اما بفرمائید سنتى که از خضر و ذوالقرنین در او چیست ؟ امام علیه السلام فرمود: طولانى شدن غیبت اوست .
عرض کردم : یا بن رسول اللّه غیبت او طولانى مى شود؟
فرمود: قسم به پروردگارم اکثر معتقدین به او از امامتش بر مى گردند و کسى جز آنکه در عهد ولایت ما پا برجاست و ایمان در قلب او نوشته شده است و با روح الهى تایید شده است ثابت قدم نمى ماند.
اى احمد! آنچه به تو مى گفتم سرى از اسرار الهى است ، از دیگران مخفى بدار و از شکر گزاران باش که با مادر علیین بهشت خواهى بود.


محجة البیضاء، ج 4، ص 339.