حاتم را پرسیدند که :«هرگز از خود کریمتر دیدی؟»
گفت: «بلی، روزی در خانه غلامی یتیم فرود آمدم و وی ده گوسفند داشت. فی الحال یک گوسفند بکشت و بپخت و پیش من آورد. مرا قطعه‌ای از آن خوش آمد، بخوردم.»
گفتم : «والله این بسی خوش بود.»
حاتم ادامه داد: «غلام بیرون رفت و یک یک گوسفند را می‌کشت و آن موضع را می پخت و پیش من می‌آورد و من از این موضوع آگاهی نداشتم. چون بیرون آمدم که سوار شوم، دیدم که بیرون خانه خون بسیار ریخته است. پرسیدم که این چیست؟»
.....آیت الله بهجت رحمه الله علیه:
هر کس عادت به تاخیر نمازها کرده است:
خود را برای تاخیر در همه ى امور زندگی آماده کند؛
تاخیر در ازدواج ، تاخیر در اشتغال ، تاخیر در تولد اولاد ، تاخیر در سلامتی و عافیت!
هر قدر که امور نمازت منظم باشد
امور زندگیت هم تنظیم خواهد شد!
مگر نمیدانی که رستگاری و سعادت با نماز قرین گشته است؟!
"حی ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺼــــــــﻼﺓ حی ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻔـــﻼﺡ"
پس چگونه از خداوند طلب توفیق داری
در حالیکه حق او را بدرستی ادا نمیکنی؟!
اگر سعادت دنیا و آخرت میخواهیم
تلاش کنیم نمازمان را اول وقت بخوانیم
نماز مانند لیمو شیرین است، هر چه از وقت فضیلت(اول وقت) دورتر شود تلخ تر می شود!
خداوند در سوره "تین"(انجیر) به این میوه قسم خورده است و دانشمندان دین‌پژوه می‌گویند، احتمالاً علت آن است که انجیر، یکی از میوه‌های همه چیز تمام است و کلکسیونی از املاح و ویتامین‌ها دارد؛لذا مورد توجه خاص قرآن قرار گرفته است.
اما این سوگند، ویژگی ظریف دیگری هم در بر دارد که موجب مسلمان شدن یک تیم تحقیقاتی ژاپنی شده است.قصه از این‌جا شروع شد که یک گروه پژوهشی ژاپنی، در بین مواد خوراکی به دنبال منبع پروتئین خاصی بودند که به میزان کم، درمغز انسان و حیوانات تولید می‌شود.این پروتئین، کاهش دهنده کلسترول خون ومسئول تقویت قلب و شجاعت انسان است و بازتولیدش بعد از ۶۰ سالگی تعطیل می‌شود.
- من خدایی دارم ، که در این نزدیکی‌ست . . .
نه در آن بالاها !
مهربان ، خوب ، قشنگ . . .
چهره‌اش نورانیست
گاه گاهی سخنی می گوید ،
با دل کوچک من ،
ساده‌تر از سخن ساده من
او مرا می‌فهمد !
او مرا می‌خواند،
او مرا می‌خواهد ،
او همه درد مرا می‌داند . . .
یاد او ذکر من است ، در غم و در شادی
چون به غم می‌نگرم ،
آن زمان رقص‌کنان می‌خندم . . .
که خدا یار من است ،
که خدا در همه جا یاد من است .
او خدایست که همواره مرا می‌خواهد ،
او مرا می‌خواند
او همه درد مرا می‌داند . .
📌 موفقیت نتیجه سه عبارت است:
1- تجربه دیروز
2-استفاده امروز
3-امید به فردا .....
ولی اغلب ما با سه عبارت دیگر زندگی می کنیم:
1- حسرت دیروز
2- اتلاف امروز
3-ترس از فردا....
در حالی که آفریدگار مهربان ...
گذشته را عفو ...
امروز را مدد....
و فردا را کفایت می کند.
🌹ﺳﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺯﯾﺒﺎ
چند ﺛﺎﻧﯿﻪ بیشترﻭﻗﺖ نمیگیره :
○○○○○○○○○○○○○○○○○
ﺭﻭﺯﻯ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻴﺎﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻳﻜﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻋﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﭼﺘﺮ ﺩﺍﺷﺖ ،
ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻤﺎﻥ ...
○○○○○○○○○○○○ ○○○○
ﻛﻮﺩﻙ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺗﺼﻮﺭ ﻛﻨﻴﺪ ﺯﻣﺎﻧﻴﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻭﺭﺍﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﭘﺮﺕ ﻣﻴﻜﻨﻴﺪ ﺍﻭ ﻣﻴﺨﻨﺪﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﺍﻭﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ...
○○○○○○○○○○○○○○○○○
ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﻣﻴﺮﻭﻳﻢ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﻣﻴﺨﻴﺰﻳﻢ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺩﺍﻛﻮﻙ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﻣﻴﺪ ...
○○○○○○○○○○○○
ﺑﺮﺍی همتون
" ﺍﯾﻤﺎﻥ ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ " ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻴﮑﻨﻢ.
حبیب عجمى از عارفان نخست اسلامى است . در عرفان و تصوف، مقامى بلند دارد و در درس حسن بصرى حاضر مىشد . به گفته عطار نیشابورى در کتاب تذکرة الاولیاء:
روزى حبیب عجمى، پوستین خود را در بیرون خانه در آورد و کنارى گذاشت و داخل خانه شد تا وضویى بسازد . در خانه بود که حسن بصرى به در خانه او رسید . پوستین حبیب را دید و شناخت . از بیم آن که مبادا جامه پوستین حبیب را ببرند، ایستاد و منتظر شد تا حبیب از خانه بیرون آید .
حبیب از خانه بیرون آمد و حسن بصرى را دید که بر در سراى او ایستاده است . سلام کرد . حسن پاسخ گفت . حبیب پرسید: چرا این جا ایستادهاى؟ حسن گفت: این پوستین را به اعتماد چه کسى این جا گذاشتهاى و رفتهاى؟ حبیب گفت: (( به اعتماد خدایى که گذر تو را به این جا انداخت تا بایستى و پوستین مرا مواظبت کنى . ))
گویند: کافرى از ابراهیم (ع) طعام خواست . ابراهیم گفت: اگر مسلمان شوى، تو را مهمان کنم و طعام دهم . کافر رفت . خداى عزوجل وحى فرستاد که اى ابراهیم!ما هفتاد سال است که این کافر را روزى مىدهیم و اگر تو یک شب، او را غذا مىدادى و از دین او نمىپرسیدى، چه مىشد؟
ابراهیم در پى آن کافر رفت و او را باز آورد و طعام داد . کافر گفت: چه شد که از حرف خود، برگشتى و پى من آمدى و برایم سفره گستردى؟ ابراهیم (ع) ماجرا را بازگفت . کافر گفت: (( اگر خداى تو چنین کریم و مهربان است، پس دین خود را بر من عرضه کن تا ایمان بیاورم و مسلمان شوم.))
شیخ ابوسعید، یکبار به طوس رسید، مردمان از شیخ خواستند که بر منبر رود و وعظ گوید . شیخ پذیرفت . مجلس را آراستند و منبرى بزرگ ساختند. از هر سو مردم مىآمدند و در جایى مىنشستند .چون شیخ بر منبر شد، کسى قرآن خواند. جمعیت، همچنان ازدحام مىکردند تا آن که دیگر جایى براى نشستن نبود. شیخ همچنان بر منبر نشسته بود و آماده سخن. کسى برخاست و فریاد برآورد: خدایش بیامرزد هر کسى را که از جاى خود برخیزد و یک گام فراتر آید . شیخ چون این بشنید، گفت: (( و صلى الله على محمد و آله اجمعین.)) و از منبر فرود آمد . گفتند: یا شیخ!جمعیت از دور و نزدیک آمدهاند تا سخن تو بشنوند؛ تو ترک منبر مىگویى؟ گفت: (( هر چه ما مىخواستیم که بگوییم و آنچه پیامبران گفتند، همه را آن مرد به صداى بلند گفت . مگر جز این است که همه کتب آسمانى و رسالت پیامبران و سخن واعظان، براى این است که مردم، یک گام پیش نهند؟ )) آن روز، بیش از این نگفت.
